"… przyrzekam, że uczynię wszystko, aby nasze małżeństwo, było zgodne, szczęśliwe i trwałe."
Treść ślubnej przysięgi towarzyszyła tej parze przez 60 lat wspólnego życia. Stanisław i Helena Jakobsche 9 kwietnia obchodzili Diamentowe Gody. Tego dnia w Urzędzie Stanu Cywilnego w Chojnowie, stanęli naprzeciw siebie i trzymając się za ręce, dziękowali za piękne lata, troskę, wsparcie i opiekę.
- "Symbolem Waszej jedności małżeńskiej są obrączki ślubne, które przed 60. laty włożyliście sobie nawzajem na dłonie. Są one ze szlachetnego kruszcu i nie mają ani początku, ani końca, tak jak Wasze życie - dostojne i trwałe. Pragnę poinformować wszystkich obecnych, że Postanowieniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 10 marca 2016 r. zostały przyznane Jubilatom medale "Za długoletnie pożycie małżeńskie" - mówił na uroczystości wręczenia medali burmistrz Chojnowa Jan Serkies - Ze swojej strony chcę podziękować Państwu za wieloletnią pracę na rzecz Chojnowa - zawodową i społeczną, za wychowanie dzieci i pomoc w wychowywaniu wnucząt.
Państwo Jakobsche świętowali swój wspaniały jubileusz oficjalnie w Urzędzie Stanu Cywilnego, potem prywatnie w domowym zaciszu przy uroczystym obiedzie, w otoczeniu najbliższej rodziny i przyjaciół.
***
Znają się od dziecka. Mieszkali w tej samej miejscowości, chodzili razem do szkoły podstawowej, uczyli się w jednej klasie. Wtedy jednak żadne z nich nie zwracało na drugie szczególnej uwagi. Staś widział w Helence chudą, niezgrabną dziewczynkę, dla niej kolega z klasy był, jak wszyscy pozostali, mało interesującym obiektem westchnień.
Ich drogi rozeszły się kiedy oboje wspinali się na kolejne szczeble edukacji. On wyjechał do Katowic, ona do Przemyśla. W rodzinne strony wrócili jako dorośli ludzie, a ich postrzeganie świata (oraz płci przeciwnej) było już wtedy zupełnie inne.
Uczucie pojawiło się kiedy stanęli przed ołtarzem jako świadkowie swoich krewnych. Ona stała u boku kuzyna, on przy swojej siostrze. Młody Stanisław zrozumiał wtedy, że ta zgrabna, piękna dziewczyna z niezwykle długim warkoczem jest mu przeznaczona. Kolejne umawiane spotkania tylko utwierdziły ich w przekonaniu, że właśnie znaleźli swoje połówki. Helena doceniała dobry charakter Staszka, jego pracowitość i okazywaną troskę.
Starania kawalera szybko zaowocowały. Rok po ślubie krewnych, Helena i Stanisław zakładając obrączki na palce, powiedzieli sobie TAK.
Zamieszkali u jej rodziców, ale nie na długo. Rodzina, która wcześniej wyemigrowała na ziemie zachodnie, zaoferowała młodym małżonkom pracę i mieszkanie w Chojnowie. Nie zastanawiali się. Wzięli swój skromny dobytek, maleńką córeczkę i tak znaleźli się w grodzie nad Skorą. Pan Stanisław od razu znalazł zatrudnienie w tartaku i pracował w nim do emerytury, przez 53 lata. Panią Helenę przyjęto do Dolzametu, gdzie też pracowała do wieku emerytalnego.
Chojnów stał się ich "miejscem na ziemi". Tu rozpoczęli swoje wspólne życie. Tu urodziła się druga córka, tu dziewczynki chodziły do szkół, oni pracowali, z przyjemnością zajmowali się swoją działką, relaksowali na dancingach w Jubilatce i na spotkaniach z przyjaciółmi - wiedli spokojne, rodzinne życie w wymarzonym własnym domu z ogródkiem.
Dziś są dziadkami 4. wnucząt i pradziadkami dla 2. prawnucząt. Cieszą się każdym kolejnym dniem i marzą o długiej jeszcze wspólnej przyszłości.
A jaka jest ich recepta na tak długie zgodne pożycie małżeńskie?
- Porozumienie, zrozumienie, miłość i sympatia… - zgodnie odpowiedzieli Państwo Jakobsche.
Jubilatom, w 60 rocznicę ich ślubu życzymy przede wszystkim zdrowia i kolejnych okrągłych rocznic.
